Het risico van sport en spel...

Het risico van sport en spel...

Nadat vorige keer de eerste meters waren gereden was het dan gisteren eindelijk zo ver. De eerste race mocht gereden gaan worden op Assen

Uiteraard moest het tempo weer gevonden worden, maar in de training reed ik alweer een 1:49.4 dus in een wedstrijdsituatie zou het zeker goed gaan komen.

De baan vertoonde wat natte plekken tijdens de kwalificaties en dat zit toch niet lekker tussen mijn oren, maar in de eerste kwalificatie reed ik 1:50.8, goed voor P11 van de 42 én een voorlopige pole positietijd die op 1:49.5 zat, dus het gat was (nog) niet groot. In de tweede kwalificatie kwam ik ook nog niet lekker op snelheid, wat verkeer en wat druppels op het vizier, dus met 1:50.5 stuurde ik weer terug de pitstraat in. Een fractie sneller dan Q1 en hopelijk had de rest zich niet teveel verbeterd. Dat was niet het geval dus mijn plaats op de startgrid was P24.

Mijn doel bij de eerste race was om tussen de 10e en de 15e plaats te eindigen en ik was nog altijd vol goede moed om dat waar te maken dus ik had er superveel zin in. Mijn start was prima, lekker druk altijd die start, maar ik vind het wel een mooi spelletje. Een beetje een plek zoeken, de eerste bochten veilig doorkomen, hopelijk met wat plekken winst.

Na de langzame Strubbenbocht het rechte stuk op, aan het einde hard in de ankers en naar rechts insturen voor de (langzame) Ruskenhoek. Ik heb niemand naast me met een uitremactie dus ik stuur vrij de bocht in. Maar dan een hoop gepiep van banden en een harde knal, waarna ik door de lucht vlieg en tegen de grond klap.

Uiteraard weet iedereen die mij kent dat ik dit verhaal van voor tot achter (inclusief de nasleep ) veel uitgebreider kan vertellen, maar dat moet je me maar persoonlijk vragen als we elkaar weer zien. De filmbeelden zijn zeer leerzaam voor eenieder. Dank aan mijn medecoureur voor het delen van de beelden.

Is dit het (algemene) risico van sport en spel? Na het onverwachts ontploffen van mijn motorblok begin 2019 heb ik om budgetaire redenen een pauze ingelast, maar ik ben in 2021 weer terug vol goede moed en heb me voor het volledige seizoen ingeschreven. Ik heb zowel mijn straat- als mijn circuitfiets verkocht en heb een nieuwe baan en (had) een nieuwe motor, maar als dit het resultaat van race 1 is...daar valt niet tegenop te werken

Een goed moment om toch een Club van 50/100 meer leven in te blazen. Ik begrijp dat ik hier zelf aan meedoe en zelf de risico's neem, maar zo gaat het wel erg hard...en volgens mij toch buiten mijn schuld om. Dus mocht je me toch altijd al willen steunen bij die dure racehobby haha, dan is dit een goed moment

Wees gerust, ik blijf het zelf voorlopig proberen hoor. Ik zou van de situatie kunnen leren dat je hier niet aan mee moet willen doen, maar daarvoor vind ik de sport te mooi. Ik zal er volgende race dan ook gewoon weer staan, maar in de praktijk rijden de meeste rijders wel mede door de hulp van enthousiaste supporters. Ik ben iedereen dan ook zeer erkentelijk voor alle hulp tot nu toe.

Wie me voor 100 euro wil sponsoren, krijgt ook een onbetaalbaar (twv EUR 60) You Like Racing vest in kleur naar keuze. De Club van 50 krijgt sowieso minimaal een eervolle vermelding op de website www.youlikeracing.nl/bedankt, maar we denken nog aan een leuke attentie. Een echte You Like Racing-sticker krijg je er sowieso bij. Voor grotere sponsorbedragen of andere wijze van ondersteuning graag even apart bericht, zodat we de mogelijkheden kunnen bespreken. Een uitgebreider verslag van het gebeurde en de wederopbouw zal ik binnenkort plaatsen

De nieuwe racekuip zat erop, de originele verlichting en andere zaken verwijderd. De kuip was nog ongespoten, dus ruimte genoeg voor eventuele sponsors. Nu kan er weer een hoop gerepareerd en vervangen worden.

Maar ik kan in ieder geval de partijen bedanken die me in 2021 alweer enorm geholpen hebben.

#verhuurcentrumbinnenmaas
#hdrsolutions
#polepositionmedia
#vrooam
#ilmbergercarbon
#gengshop
#motordempers
#donnay
#fysiocoach
#mrpmotorcycleracingparts
#leerkring

Joris Meesters
Robert Meyert
Henk De Regt
Tonia van Nieuwenhuijzen
Jerry-lee Brockhus
Milad Saneie
Ashwin van der Flier
Patricia Kok
Marlies Bekkers-Selsig
Herman Odijk

Wie volgt?

10/4: Wat gaan we doen?

Op het moment van schrijven hebben we circa tweederde* van de circuits op de kalender van de MotoGP en het WK Superbike van 2019 reeds aangedaan. Aangezien we trainingsdagen hebben geboekt op Mugello in zowel april als september ga ik ervanuit dat ik de favoriete baan van mijn teamgenoot ook nog dit jaar mag afvinken. Het lijkt me helemaal te gek om op een dag te kunnen zeggen dat we alle circuits gehad hebben, maar wat mij betreft wordt de MotoGP/World SBK kalender elke paar jaar verrijkt met nieuwe banen om de bucketlist te verrijken.

In verband met de recente gezinsuitbreiding hebben we in goed overleg besloten dit seizoen niet voor de (hoogst mogelijke) klassering in het OW Cup klassement te gaan, maar er uiteraard wel voor te zorgen dat we ons van onze beste kant laten zien daar waar we aan de start verschijnen.

Hou de kalender in de gaten om te zien waar we (st)rijden. De voorlopige planning is als volgt.

April
- Mugello
Mei
- Magny-Cours
Juni
- OW Cupwedstrijd op Assen
- training op Istanbul Park
- 8 uur van de Nürburgring
Juli
- 501 van Assen
- (eventueel) OW Cupwedstrijden Dijon
Augustus
- trainen Assen
- 6 uur van Spa of OW Cupwedstrijden in Oschersleben
September
- Mugello

We zullen 2019 gebruiken om diverse (endurance) wedstrijden te rijden in binnen- en buitenland, naast een aantal trainingen om te proberen qua rondetijden aansluiting te vinden bij de SuperCup. Na een aantal jaren in de ProCup wil ik graag de volgende stap maken. Om mee te kunnen komen in de snellere SuperCup is in de praktijk wel een groter budget nodig. Niet om in een volledig ingerichte racetrailer te kunnen slapen en verblijven in plaats van in een oude caravan, maar omdat de motor vergelijkbare prestaties moet kunnen leveren als de competitie en ook de kosten voor (o.m.) banden omhoog gaan door het hogere tempo.

In 2019 gaan we dan ook graag weer met partijen in gesprek die ons in 2019 willen ondersteunen en wellicht met ons de stap willen maken naar een eventuele deelname in 2020 aan één of meer SuperCup-wedstrijden. Ik heb op de buitenlandse events (Dijon 2017 en 2018, Oschersleben 2017, etc.) laten zien met de Top 10 van deze klasse te kunnen strijden en zou graag de stappen zetten om dat ook op Assen te kunnen.

37217195_1992531340797045_1241811015348256768_o.jpg

We zijn zeer verheugd te melden dat met diverse partijen overeenstemming is bereikt over ondersteuning die zij kunnen bieden bij het verwezenlijken van mijn sportieve doelstellingen in 2019.

Donnay. Alle nieuwe kleding van You Like Racing teamleden en fans is van het merk Donnay. Deze kleding is niet alleen lekker om te dragen tijdens het sporten, maar ook in de vrije tijd dus bestel een vest en kom eens bij een evenement kijken.


ScooterMitch Amsterdam. Eigenaar Mitchell Wintersberger is zelf ook een motorsporter in hart en nieren maar ondersteunt ook initiatieven van anderen om het beste uit zichzelf te halen. Rijdt momenteel Supermotard wedstrijden, maar we zien hem graag weer terug op de paddock. In zijn zaak in Amsterdam krijg je uitgebreid en deskundig advies over het grote aanbod aan scooters e.d.


20190326_145002 (2).jpg

VROOAM Lubricants. Van de BMW S1000RR van het You Like Racing Team wordt het uiterste gevraagd in race omstandigheden. We willen dan ook gebruikmaken van topkwaliteit olie- en smeermiddelen om de motor te onderhouden.

VROOAM Lubricants heeft een uitgebreid assortiment voor de kart- en motorsport, maar voor een volledig advies zou ik aanraden even een kijkje te nemen op hun website en bij hen te informeren. Ze komen graag met je in contact.



Verhuurcentrum Binnenmaas. Bij deze trouwe sponsor van het You Like Racing team kun je terecht voor al het benodigde materieel als hoogwerkers, steigers en grondverzetmateriaal.



Andere bedrijven die hebben aangegeven ons te willen (blijven) ondersteunen zijn:
HOWD Urban, alle benodigdheden voor het urban gardening, ofwel stadstuinieren, bv op je dakterras.
Specialized Innovative Therapies, muziektherapie en begeleiding voor (o.m.) kinderen met beperkingen.

Uiteraard danken wij alle bedrijven die ons al hebben ondersteund in andere jaren. We beoefenen als You Like Racing team deze fantastische sport al vele jaren en zonder alle ondersteuning was dit niet gelukt.

* zie hieronder de kalenders met de circuits die de MotoGP en het SBK in 2019 aan zullen doen en waarvan ik ook kan zeggen dat ik het voorrecht heb gehad om daar te mogen rijden (zie de bucketlist voor mijn rondetijden en de overige banen).

MotoGP kalender 2019
Losail International Circuit: V
Termas de Rio Hondo: X
Circuit of the Americas: V
Circuito de Jerez - Angel Nieto: V
Le Mans: V
Autodromo del Mugello: April & September 2019
Circuit de Barcelona-Catalunya: V
TT Circuit Assen: V
Sachsenring: X
Automotodrom Brno: V
Red Bull Ring - Spielberg: V
Silverstone Circuit: X
Misano World Circuit Marco Simoncelli: V
Motorland Aragon: V
Chang International Circuit: X
Twin Ring Motegi: X
Phillip Island: X (You Like racing teamgenoot Leo heeft hier gereden)
Sepang International Circuit: V
Circuit Ricardo Tormo: V

World SBK kalender 2019
22/24-2 Phillip Island Grand Prix Circuit: zie MotoGP
15/17-3 Chang International Circuit: X
05/07-4 Motorland Aragon: V
12/14-4 TT Circuit Assen: V
10/12-5 Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari: X
07/09-6 Circuito de Jerez - Angel Nieto: V
21/23-6 Misano World Circuit Marco Simoncelli: V
05/07-7 Donington Park Circuit: X
12/14-7 Weathertech Raceway Laguna Seca: V
06/08-9 Algarve International Circuit: V
27/29-9 Circuit de Nevers Magny-Cours: V
11/13-10 Circuito San Juan Villicum: X
24/26-10 Losail International Circuit: V

6/10: De nieuwe aanwinst binnen het You Like Racing Team

Aanvankelijk stond 4 oktober nog de wedstrijd op Zolder op de planning en 13 oktober de finale op Assen. Drie races waar nog de nodige punten te behalen waren voor een mooie eindklassering. In overleg met het thuisfront besluit ik echter deze races niet meer te rijden. Ik was zeker niet van plan om te stoppen met racen, maar andere prioriteiten dienden zich aan. Door een niet direct opgemerkte verkeerde levering van banden en de nodige crashes waren de resultaten wellicht achtergebleven bij de doelstellingen, maar het plezier in de motorsport is weer onverminderd groot. Ik kan dan ook niet wachten om weer de baan op te mogen. Het is leuk om te lezen dat je dit zelf niet alleen zo voelt, maar dat het ook opgemerkt wordt door de vaste OW Cup fotografen van Wegrace Info, MotoGrafie en Snail Media en dit plezier zelfs vermelding krijgt in het jaarboek Wegrace in Nederland 2018.

20190326_091210.jpg

Dit schitterende boek geeft een goede indruk van de Nederlandse wegracesport en de verrichtingen van enkele van onze nationale toppers op het hoogste niveau internationaal (MotoGP/WK SBK/ etc.). En hoe gaaf is het dat je zelf ook met de sport die je beoefent op jouw niveau (van de instapklasse bij de ZAC NK Sport 1000 tot de snelste klasse ONK SuperCup 1000) op deze wijze voor het nageslacht bewaard blijft. Want hoe graag ik er ook over vertel, zonder beeldmateriaal blijft het toch bij het verhaal.

37286158_1992517207465125_4834573195929452544_n.jpg

Het is dan misschien tijd om de wonden te likken en weer meer naar de toekomst te kijken, maar ik kan niet wachten om weer te mogen racen. Ik reed dit jaar voor het eerst mijn elleboog aan de grond en ik zou het prachtig vinden als dat nog eens op de gevoelige plaat zou worden vastgelegd. Maar nog liever zou ik niet alleen de plaatjes in een boek willen laten zien aan het nageslacht, ik zou ze het liefst met eigen ogen willen laten aanschouwen wat papa het liefste doet. En laat dat nageslacht er nou net zijn gekomen…

20181006_002858.jpg

Op 6 oktober 2018 kwam namelijk de echte overwinning van dit seizoen. Wat een prestatie! Een inspanning die onze langeafstandswedstrijden tot een lachertje maakt en waar ik alleen maar heel veel respect voor kan hebben. Na een uitputtingsslag langer dan een 24-uursrace, is uiteindelijk onze prachtige dochter geboren. Ondanks de tegenvallende resultaten op het circuit hebben we uiteindelijk de mooiste prijs gewonnen die er te winnen valt. Uiteraard kan ik melden dat deze nieuwste aanwinst van het You Like Racing Team inmiddels in de officiële teamkleding is gestoken.

20190214_074131 (2).jpg

Wil je ook graag een fijn vest, sportieve polo of makkelijke jogging broek met onze logo's? Neem dan een kijkje op onze Merchandise-pagina of neem contact op voor de mogelijkheden voor sponsoring op de motorfiets. Één van de dingen die we terugdoen voor onze sponsors die op de motorfiets terugkomen, is namelijk ons teamvest cadeau doen, naast de uitnodigingen voor BBQ's op het circuit, vermelding op de website, pak en/of motor en je als eerste op de hoogte brengen van de actuele stand van zaken. Ook is vanaf volgend jaar vermelding in bovengenoemd jaarboek mogelijk voor de bedrijven die ons team ondersteunen. Neem voor meer informatie even contact op, we vinden het fantastisch om te horen wanneer men onze sportieve doelstellingen wil ondersteunen.

IMG-20190312-WA0036.jpg






31/8 - 3/9: Je bent zo snel als je tegenstander

IMG-20180601-WA0010 (2).jpg

Motorracen is echt een fantastische sport, zowel om te zien als om te beoefenen. Althans, dat is mijn persoonlijke mening. Ik vind het prachtig om de wedstrijden in het WK en de MotoGP te zien en het zelf strijden om een plekje is helemaal gaaf. Omdat het geen alledaagse sport is om te beoefenen, wekt het snel de interesse van mensen en aangezien ik het heerlijk vind om erover te praten en we vele spectaculaire anekdotes hebben over de trainingen, races, de bucketlist en het team, kan dat praten best wat tijd vullen. Ik hoop dan dat het aanstekelijk werkt en mensen graag eens willen komen kijken, het zelf ook gaan beoefenen of ons mogelijk kunnen ondersteunen. Hoe kick is het dat Verhuurcentrum Binnenmaas zelf ook rondrijdt met het You Like Racing logo?

IMG-20180601-WA0009 (2).jpg

Een interessante vraag die me vaak gesteld wordt is: Ben je er goed in? Al is het altijd lekker om het gevoel te hebben dat iets je goed afgaat, siert bescheidenheid de mens ook. Sowieso zou ik deze vraag net zo resoluut met ‘ja’ als met ‘nee’ kunnen beantwoorden.

20190410_090023.jpg

‘Ja’ want ik heb al een aardige plank vol prijzen. Ja, want ik zit op de grens tussen het ONK ProCup en de SuperCup en de laatste is de snelste klasse van Nederland. Tijdens diverse buitenlandse events heb ik me zowel tijdens de kwalificaties als tijdens de wedstrijden menigmaal met de Top10 van deze klasse bemoeit waardoor ik vaak genoeg te horen heb gekregen dat ik juist daar thuis hoor. Voor het nieuwe seizoen is de SuperCup licentie aangevraagd en toegekend dus ik mag me volledig deelnemer van de SuperCup noemen. Ja, want onder de ProCup zit nog de SportCup en er zijn ook nog andere nationale competities voor rijders met dezelfde typen motoren welke wedstrijden vaak weer als een opstap worden gezien naar de OW Cup dus naar Nederlandse maatstaven ben je toch meer dan gemiddeld snel. Dus ben ik er goed in?

40596454_2069559176427594_4315004538206552064_n.jpg

‘Nee’ want ik ben al 31 keer gevallen, vooraan in de SuperCup wordt, met name op Assen, een stuk harder gereden dan ik kan en daar komt nog bij dat in buitenlandse competities (het Duitse IDM, het Engelse BSB, etc) weer een stuk harder wordt gereden dan in onze snelste klasse. Om van een 1:59 een 1:49 te maken moet je goed je best doen en kan je niet enige rijkunsten ontzegd worden, maar dat gaat iedere enthousiaste ciruitrijder zeker lukken met voldoende training en doorzettingsvermogen. Om van 1:49 naar 1:39 te rijden, moet je echter alle registers opentrekken en er is maar een enkeling die dat gaat lukken, of goed zijn in Photoshop. Ik ben tot nu toe tot 1:46 gekomen, maar het geeft vooral aan dat hoe harder je rijdt, des te moeilijker het zal worden om nog eens een PR te rijden. In het IDM reed de langzaamste deelnemer 1:44 (en zij was een uitzondering…en niet alleen omdat zij als vrouw meedeed) en in het BSB reed de hele Top 20 tussen de 1:36 en 1:38 op Assen. En natuurlijk hebben zij ander materiaal, maar dan hebben we het nog niet eens over de MotoGP en World SBK-rijders gehad. Meestal kies ik voor ‘nee’, maar bovenstaande uitleg geeft maar aan dat je snelheid relatief is en het antwoord op de vraag naar hoe goed je bent, vooral afhangt van met wie je me vergelijkt. En één snel rondje maakt je ook niet direct goed in deze sport.

18AR3-1566.JPG

In het laatste lange wedstrijdweekend rij ik zowel een sprintrace in de ONK ProCup 1000 op zaterdag als de UITERT 4 uur van Assen op maandag. In de kwalificaties bij de OW Cup is het aan te raden er vanaf de eerste meters goed bij te zitten. Mogelijk kom je een paar keer in verkeer te zitten of valt 1 van de sessies (deels) in het water voordat jij je snelle ronde hebt kunnen rijden. Zonder vrije training staan er 2 kwalificatiesessies op het programma om een plek op de startgrid te verkrijgen. In de eerste kwalificatie rij ik de 32e tijd van de 38 deelnemers. In de 2e sessie rij ik naar de 33e tijd en het gecombineerde resultaat levert me slechts de 34e startplek op. In een race waar ik niet verder kom dan een 1:51.1 kom ik tot de 26e plek. In de SportCup had je met deze tijd mogelijk om het podium kunnen strijden, maar in de SuperCup zou je niets te zoeken hebben. Racen is fantastisch, maar ik lijk op dit moment nog niet op een schaduw van mezelf. Het contrast met mijn ervaring in de Endurance race op maandag had echter niet groter kunnen zijn.

Na 4(!) vrije trainingen en 4(!) kwalificaties waarin Leo en ik afwisselend wat dingen uitproberen rijden we een 1:51.4. Het is erg druk op de baan en de snelheidsverschillen zijn groot, maar 1:51 is voor ons allebei geen tijd om trots op te zijn. Het levert ons desondanks een 12e startplek op van de 41 teams. Tijdens de wedstrijd zelf is het aantal inhaalacties ontelbaar. Binnendoor, buitenom, bij het aanremmen, bij het op het gas gaan, op het rechte stuk of midden in de bocht, we snijden door het veld alsof de rest stilstaat. Een enkele keer wordt ik zelf ingehaald, maar dat aantal keren is in 4 uur op een hand te tellen, terwijl ik zeker 100, maar misschien wel 150 inhaalacties maak. We spreken diverse mensen op de paddock die vol ontzag spreken over de wijze waarop ze gepasseerd werden en honderduit vragen over vering, afstelling, type remblokken en het niveau in de OW Cup en gezien onze snelheid zullen wij er wel verstand van hebben, zo lijkt het te leven.

40684136_2071486699568175_4644762910193614848_n.jpg

We eindigen trouwens op een teleurstellende 37e plek. Nadat we meer dan 3 van de 4 uur erop hebben zitten krijg ik de zwarte vlag omdat mijn motor teveel geluid zou maken. Het doet vreemd aan nu ik de hele dag geen probleem had en het nu opeens zwarte vlaggen blijkt te regenen. Gelukkig heeft Leo voor de Kawasaki speciaal een extra stille uitlaat laten maken en is er nog voldoende tijd voor een eindklassering bij de beste helft van het veld. Leo maakt na een Code 60 situatie echter dezelfde fout als ik bij de 501 van Assen en stuurt te enthousiast in bij Strubben met een te koude voorband. De snelheid is gelukkig relatief laag en de schade valt mee, maar hij kan niet meer verder. Na terugkomst in de pitbox besluiten we de handdoek in de ring te gooien omdat de race er bijna opzit en er nog wat reparatiewerkzaamheden nodig zijn om terug de baan op te kunnen. Omdat we echter wel tot 98 ronden hebben meegedaan, blijken we toch als 37e opgenomen te worden in de uitslag. Dan maar op de foto met een andere fiets.

IMG-20180903-WA0003.jpg

Dus wanneer ben je nu snel en doe je het goed? Als je 1:50 doet over een ronde Assen en je bent de snelste van het hele veld en je neemt alle bekers mee naar huis dan zou je kunnen overwegen om een klasse hoger te gaan rijden. Rij je 1:40 en rij je ver achteraan terwijl jij en je team alles hebben gedaan wat in jullie macht lag, dan is de betreffende klasse wellicht te hoog gegrepen. Een beetje simplistisch weergegeven, maar hoe dan ook, je moet wel blijven zitten. Beleef je veel lol aan dit spelletje en ga je heelhuids weer naar huis dan doe je het best goed. Ga zo door! Doen wij ook ;)

40643138_10215863438272539_1167423367192510464_o.jpg



17/8 & 18/8: In het verleden behaalde resultaten...

17 en 18 augustus 2018 stond Oschersleben op het programma. In het verleden heb ik ruimschoots bewezen dat deze baan me ligt. Met anderhalve arm* reed ik in 2017 tegen alle adviezen in naar het podium, maar deze keer bewijs ik vooral dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie zijn voor de toekomst. Ik probeer zelf iedere keer weer sneller te zijn, maar de rest van het veld staat natuurlijk ook niet stil. Dit seizoen zitten er weer nieuwe rijders in deze klasse die snel blijken te zijn, rijders die progressie hebben geboekt en wiens leercurve er mogelijk beter uitziet dan die van mezelf en je hebt ook gewoon gevallen waarin het allemaal even niet wil. Natuurlijk, ik had een paar flinke crashes achter de rug en er waren de nodige twijfels over de vering en geometrie in vergelijking met voor die crashes (er zijn diverse onderdelen vernieuwd en de hele fiets is opnieuw opgebouwd, maar mogelijk hebben we dingen over het hoofd gezien). Oschersleben is echter een baantje waar ik het rijden niet omschrijf als ‘kogelen', maar meer als ‘gooien en smijten’. Prachtig.

18OL1-4176.JPG

Nouja normaal dan. Het is een relatief korte baan waar de snelheid niet heel hoog ligt en er veel gestuurd moet worden. Met name met een Superbike is de baan een stuk arbeidsintensiever dan bijvoorbeeld een Assen of een Dijon. Nadat ik er in 2014 voor het eerst rij en direct een 3e plaats behaal, volgen 5 eerste plaatsen in zowel Sport- als ProCup. Het verhaal van vorig jaar is bekend met een 3e plek uit 2 wedstrijden. De teller staat dan ook op 7 bekers uit 8 wedstrijden. De nummers 9 en 10 worden echter zo'n drama dat ik besluit op Facebook een komisch bedoelde vergelijking te maken met onze kat die een week kwijt was. Waar was Wouter van Heyningen? Ik herkende zowel mezelf als de fiets niet terug en had het gevoel elke bocht waar ik indook, de voorkant te verliezen. Mogelijk zit het niet helemaal goed in de fiets, maar ik weet zeker dat ook bij mezelf het gevoel even niet helemaal lekker zit. Ik word met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik word 17e in race 1 en 12e in race 2 en stel vast dat het verleden er niet toe doet. Je bent zo snel als je laatste wedstrijd. Gelukkig is het niet mijn laatste…

Voor wie de column gemist heeft: https://www.facebook.com/wouter.heyningen.9/posts/10160627799015368?__tn__=K-R

Geschreven met een knipoog en in 3e persoon om de vermissing kracht bij te zetten.

* Die anderhalve arm is ook maar spreekwoordelijk. Ik spreek nog altijd vol respect en ontzag over de coureur met maar één arm die me voorbij kwam zetten op Spa-Francorchamps…

3/8 & 4/8: Rechtsaf, rechtsaf, rechtsaf...én...

Is het rijden op de verschillende banen altijd gaaf en geeft het me een beetje het gevoel hetzelfde te doen als de coureurs waarvan ik alle wedstrijden volg, toch is de ene baan wel spectaculairder dan de ander. Ook de vergelijking met de rondetijden van de coureurs in de snelste motorracecompetities ter wereld geeft aan dat de ene baan me ook beter ligt dan de ander. De combinatie leidt tot meeste voldoening. Is één rondje van start tot finish al voldoende om te kunnen zeggen dat we daar ook gereden hebben, het is helemaal gaaf als je daarbij slechts 10% langzamer bent geweest dan de wereldkampioenen van je favoriete sport. Los van de rondetijden is meedoen aan een wedstrijd weer nog mooier en wordt een bezoek helemaal onvergetelijk.

IMG-20180803-WA0022.jpg

Om deel te kunnen nemen aan een wedstrijd moet er naast alle formele vereisten (al dan niet licentieplicht, afstandsverklaring(en) tekenen voor aansprakelijkstellingen, medische keuring, technische keuring, kopie ID en/of rijbewijs, etc) natuurlijk ook voldaan worden aan een kwalificatiegrens. Ben je niet snel genoeg (vaak ten opzichte van de snelste man of vrouw op dat moment) dan heb je nog niet het gewenste niveau om deel te nemen, onder meer omdat je een gevaar op de baan zou kunnen vormen voor jezelf en de andere rijders. Gelukkig zijn deelnemersvelden vaak verdeeld in verschillende snelheidsgroepen zodat voor (bijna) iedereen mogelijkheid tot deelname bestaat. Om zoveel mogelijk kans te maken op een beker zijn er zelfs coureurs die beneden hun eigen kunnen kwalificeren om daarna in de wedstrijd het hele veld op te rollen, maar dat noemen we een schaaltjesdief. Uiteindelijk zal het toch de meeste voldoening geven als je strijd hebt moeten leveren voor je prijs. Liever een prachtige strijd en zonder beker naar huis dan zonder al te veel moeite een saaie pot rijden en dan naar het podium mogen. Een gerechtvaardigde uitzondering hierop is wanneer je rijdt voor een klassement, maar ik geef toe dat ik zelf ook gewoon voor het beste dagresultaat ging toen ik had moeten rijden met het kampioenschap in mijn achterhoofd (met alle gevolgen van dien). Uiteraard komt het ook voor dat iemand slechts één of enkele snelle rondes kan rijden om daarna het hele veld in de weg te rijden, waardoor uit veiligheidsoverwegingen wordt besloten om in een langzamere klasse in te schrijven.

IMG-20180803-WA0019.jpg

Hoe dan ook, op de meeste exotische banen waar we naartoe gaan komt het vooral op trainen neer, maar wanneer we begin augustus de Red Bull Ring in Oostenrijk aandoen is er de mogelijkheid om mee te doen aan twee wedstrijden. Hoewel we de baan niet kennen, en ik ook niet de snelste leerling ben met nieuwe banen, laat ik de kans niet schieten om op dezelfde baan te strijden als waar Dovizioso en Marquez voor een schitterende ontknoping zorgden in 2017. Omdat ik hier niet eerder gereden heb, zal het lastig worden om ver vooraan te starten bedenk ik me nog, maar de baan blijkt veel simpeler dan verwacht. Het is zo ongeveer rechtdoor, rechtsaf, rechtdoor, rechtsaf, rechtdoor, rechtsaf… Ik heb van tevoren enkele filmpjes gekeken op YouTube en op de PlayStation gespeeld, maar dat het zo simpel zou zijn had ik niet verwacht. Als het nu weer haaksom rechtsaf zou gaan dan hebben we volgens mij in een vierkant gereden, maar gelukkig zitten er nog 2 linker (en een rechter) bochten in voordat het zover is. Het is een prachtig complex in een hele mooie en groene omgeving, maar het is zonder twijfel de minst uitdagende baan qua layout waar ik ooit heb gereden. Ik moet wel zeggen dat ik nog nooit op een hele oval cq. kombaan gereden, al is Monza er voor een deel wel onderdeel van. Het is ook niet direct saai, maar moeilijk is de Red Bull Ring in ieder geval niet.

DSC_7233.JPG

Het is op de dag van aankomst in de ochtend echter al direct kwalificeren en alleen de snelste 49 rijders op superbikes blijken te mogen starten in de SBK race (1000cc). Ik realiseer me dat mijn eerste sessie op deze baan ook de eerste van mijn enige twee mogelijkheden is om aan de kwalificatiegrens te voldoen. Ik wil daarom snel vooruitgang boeken, maar de omstandigheden zijn niet ideaal. Ondanks dat ik de nieuwe baan sneller door heb dan voor mij normaal, blijkt het aanscherpen van mijn rondetijden minder eenvoudig en de traction control vertoont ook wat kuren.

IMG-20180803-WA0033.jpg

Nou heb ik mijn snelste tijd op Assen ook zonder traction control neergezet, maar door onbekendheid met de baan en de afleidende foutmeldingen kom ik niet verder dan een 56e tijd. Dit zegt weer heel weinig als je denkt aan mijn verslag van 31/8 - 3/9 en het zou dan ook beter klinken als ik zeg dat het de 56e tijd was van 166 deelnemers, maar het betekent wel dat ik met deze rondetijd niet snel genoeg ben om aan de race deel te mogen nemen. Gelukkig krijg ik om 11:45 nog een tweede kans.

Het mooie van deze sport, zeker op dit niveau, is dat er buiten de baan weinig strijd is en men elkaar juist veel spreekt over de eigen werkwijzen. Tandwielverhoudingen, rijtechnieken, referentiepunten en vele andere zaken die maken dat iemand tot snelle rondetijden komt, worden met elkaar gedeeld alsof je je teamgenoot spreekt in plaats van je tegenstander. Nu zegt men wel dat juist in een team, het verslaan van je teamgenoot je eerste doel is, maar ik bedoel maar te zeggen dat ik maar weinig competities ken, waar ik concurrenten zo hun best zie doen om de ander te laten groeien. Uiteraard allemaal totdat het vizier dicht gaat…

IMG-20180803-WA0034.jpg

Omdat we het probleem met de traction control niet direct kunnen vinden, besluiten we dat uit te schakelen. Probleem opgelost en zo heeft de monteur ook nog tijd om een paar sessies over de baan te kogelen met een gehuurde KTM. De meeste coureurs die ik verder spreek op de paddock, hebben hier al enkele malen eerder gereden en geven me nog wat bruikbare tips. Als ik hoor wat hun ervaringen zijn op andere banen waar ik ook geweest ben, dicht ik mezelf stiekem hogere kansen toe, maar toch kom ik in de tweede kwalificatie niet verder dan de 29e tijd. De meters die ik win op het gas bocht uit, lever ik weer in waar je hard moet remmen voor de (over)haakse bocht(en) die volgen. Deze stop & go-baan is zo eenvoudig dat ik al heel snel bij mijn latere PR zit, maar daarom lukt het me ook niet goed om te achterhalen waar ik de meeste tijd laat liggen. Het belangrijkste is dat mijn 29e tijd genoeg is voor deelname.

DSC_6779.JPG

Voordat de race start volgen nog enkele vrije trainingssessies waarin ik iedere keer wat verbeterpunten door kan voeren in overleg met mijn teamgenoot. Op het bord met de tijden van alle rijders zie ik dat ik langzaam stijg van de snelste 35 rijders naar de snelste 25 rijders. Dit werkt een klein beetje vertekend omdat hier ook nog een paar snelle coureurs op supersport motoren tussen zitten die kunnen deelnemen aan de SSP-race (600cc), maar het geeft aan dat ik zowel absoluut als relatief progressie boek. De snelste tijd wordt gereden door een rijder die hier al 20x is geweest en hij rijdt op dat moment 1:35, terwijl ik inmiddels al mijn ronden onder de 1:40 rij, waardoor ik met vertrouwen uitkijk naar de race.

IMG-20180804-WA0004.jpg

In de voorbereidingen voor de race wordt ik maximaal ondersteund door mijn You Like Racing teamgenoten. Onze monteur heeft een aantal sessies gereden om de baan af te kunnen vinken en mijn teamgenoot tijdens de enduranceraces waar we aan deelnemen, gebruikt deze dagen enkel als training (en ook om af te vinken). Nadat ze me richting de startgrid gestuurd hebben, nemen ze plaats op de tribune om vandaar de start en de doorkomsten te kunnen meemaken (en filmen).

Mijn vertrouwen in de race wordt beloond, want ondanks mijn matige start lukt het om van de 29e plek naar de 11e plek op te werken. In mijn snelste ronde klok ik 1:37.9, terwijl ik achter rijders ben gestart die blijven hangen in de 39. Dit maakt dat ik steeds verder naar voren kom, maar omdat het snelheidsverschil (tegen mijn verwachting in) juist in het technische gedeelte van de baan zit, leveren mijn inhaalacties op de snelle stukken de nodige strijd op. En zo hoort het ook natuurlijk, supergaaf, maar het kost me ook veel tijd om naar voren te komen. Het is sowieso echt een veld vol adrenalinejunkies want aan het einde van elk rechte stuk zijn er wel rijders die meerdere rijders tegelijk uit proberen te remmen wat tot chaotische situaties leidt, maar het maakt het wel een spannende pot. Omdat ik nog steeds op weg naar voren ben, stopt de race wat mij betreft veel te vroeg. Desondanks ben ik heel blij met het resultaat (11e) en mogen we morgen nog een keer!

DSC_2821.JPG

De volgende dag zijn in de ochtend opnieuw de eerste twee sessies bedoeld om je startpositie voor de race veilig te stellen. Ik rij in de gecombineerde kwalificaties een snelste ronde van 1:37.8. Één tiende sneller al dan in de race van gisteren en nu goed voor de 16e plek op de startgrid. Over deelname had ik al geen twijfels meer, maar dit is ook een betere uitgangspositie voor een mooi resultaat. In de vrije sessies voordat de race start weet ik deze tijd nog aan te scherpen naar 1:37.3, maar door de hoge temperatuur van baan en buitenlucht, is het ook zaak om lijf en leden (en banden) te sparen. De snelste coureur heeft zijn tijden ook aangescherpt, maar ik zou ervoor tekenen om in de buurt te komen van zijn 1:35 van de dag ervoor. Mijn huidige PR ligt nu zo'n 15% boven de snelste tijd van de winnaar van de laatste race in de MotoGP op dit circuit dus ik ben al niet ontevreden, maar het ultieme doel (en dus niet persé realistisch) is 10%.

IMG-20180804-WA0047.jpeg

De race die volgt is echter zo mogelijk nog gekker dan de eerste. In plaats van dat één rijder meerdere rijders uit wil remmen, volgen nu meerdere rijders tegelijkertijd dit voorbeeld. Ongeveer het tegenovergestelde van hoe het op snelwegen gaat. De snelweg is vaak op de rechte stukken 4 of 5 banen breed, maar bij bochten als op- en afritten moeten mensen gaan ritsen en voorrang verlenen omdat de afrit of splitsing slechts 1 of enkele rijstroken heeft. In deze race reed iedereen op de rechte stukken zo ongeveer recht achter elkaar, af en toe met twee naast elkaar dus zeg 2 banen breed, om vervolgens voor de bocht volledig uit te waaieren met zijn allen in een poging de eerste te zijn die de bocht bereikt. Doordat de capaciteit bij op- en afritten veel minder is zie je in het verkeer dat daar ook de opstoppingen ontstaan, die mogelijk veel minder zouden zijn wanneer men gewoon geleidelijk en vloeiend de afslag neemt, maar hé, waar hebben we het over? Dit is racen! You Like Racing? Jazeker.

DSC_6711.JPG

Prachtig spelletje, eerder op het gas, later in de remmen, harder door de bocht, ruimte zoeken om in te halen die er net wel of toch niet (?) is/was, wat een gaaf spelletje! Uiteraard hopelijk zonder dat iemand zich echt bezeerd, want alles en iedereen ongeschonden naar huis is toch ook een deel van de winst. Deze pot was op het randje denk ik. Ik genoot van de wedstrijd, maar er werden acties om mij heen uitgehaald waaraan je zou kunnen twijfelen of ze nog kunnen en wellicht dat een ander een actie van mijn kant in het heetst van de strijd ook in die categorie zou hebben geschaard. Ook nu mochten alleen de snelste rijders starten, maar het lijkt veel drukker in het veld. Alle onderlinge strijd is niet goed voor de rondetijden, dus ik weet mijn tijd niet meer te verbeteren, maar ik kom wel langzaam naar voren. Gestart op 16, dan naar 15, 14, 13, etc. De rondetijden liggen inmiddels veel dichter bij mijn eigen snelste tijd dus inhalen gaat minder makkelijk, maar door goed te kijken waar ik sneller ben en waar mijn voorganger dat is, gaat het merendeel me goed af en blijf ik stijgen. Hoeveel ronden te gaan nog? We hebben nog wel een paar ronden te gaan zag ik bij start-finish en ook daarna heb ik er alweer 2 ingehaald, terwijl ik inloop op een groepje van 4 rijders die ook hevig aan het bakkeleien zijn. De baan mag dan wel simpel zijn, het blijft toch zo gaaf om door al die versnellingen heen te gaan en met een noodgang over dat circuit te knallen. De versnelling met de BMW lijkt op deze afstanden wel eindeloos en de enige vertraging ontstaat wanneer je zelf de kraan dichtdraait. Omdat ik ook terrein blijf winnen op de mensen voor me is de motivatie om te blijven pushen onverminderd groot. Rechtdoor, rechtsaf, rechtdoor, rechtsaf, recht…WOW…recht voor mijn neus ligt een Ducati Panigale plat, stil, midden op de ideale lijn. Omdat er nog wat kleine hoogteverschillen zitten in de baan, duik je deze overhaakse bocht rechtsom een beetje blind in. Aangezien bijna elke bocht hier gevolgd wordt door een rechte stuk en we zo snel mogelijk willen zijn, gaat het gas zo snel mogelijk ook vol open na de bocht. En als je dan volgas de bocht uitkomt en er ligt ineens een motor, is dat toch even schrikken. Gelukkig lukt het me om de motor te ontwijken. Hij ligt er echter wel zo gevaarlijk dat de organisatie besluit er (terecht) een rode vlag voor te geven. Ik lig op dat moment op de 9e plek, maar omdat inmiddels tweederde van de race is verreden heeft de rode vlag als gevolg dat de doorkomst in de ronde daarvoor als uitslag voor de race wordt genomen. Op dat moment lag ik nog 11e. Rechtsaf, rechtsaf, rechtsaf en nog eens rechtsaf en (met de juiste verhoudingen) je bent weer terug op je bestemming. Twee totaal verschillende races, met een hele andere tactiek en het resultaat is dat je ook gewoon 11e bent, net of het niet uitmaakt wat je doet. We hebben met zijn allen twee hele mooie dagen gehad op de Red Bull Ring en alles en iedereen gaat heelhuids weer mee naar huis. Dat is toch pure winst?

IMG-20180804-WA0114.jpg

27/7: De ezel en de 2e race

IMG-20180728-WA0006.jpg

Ondanks dat de mensen om mij heen wel blij zijn met mijn podium ben ik zelf niet erg enthousiast over mijn prestatie in de eerste race op het Franse circuit. Dat dit vorig jaar gewoon een dubbel had moeten zijn, is niet meer relevant. Wat relevant was, is dat ik geleerd heb dat je soms ook met het kampioenschap in je hoofd moet rijden. Als dit echter betekent dat ik mijn rondjes ga rijden zonder de bevlogenheid van vorig jaar, dan hoeft het van mij niet. Podium of jodium, de dood of de gladiolen, het zijn van die veelgehoorde uitspraken die wel degelijk de inzet voor een bepaalde race kunnen beschrijven. Ik heb de eerste race gereden alsof het voor het kampioenschap goed was om me in te houden. Ik ben op een derde positie gaan rijden met lang 1 en 2 in het zicht, zonder ook maar aanstalten te maken om te gaan versnellen. En dat terwijl ik toch 2 seconden van mijn snelste rondetijd af zit van vorig jaar, wat zeg ik, zelfs anderhalve seconde van de snelste ronde die ik dit jaar nog neerzette tijdens de Superbike wedstrijd tussen de Zwitsers (zie verslag 26/5 & 27/5).

18DN2-0995.JPG

Dit klinkt wellicht verstandiger dan vorig jaar…indien dit de situatie als die van vorig jaar was geweest. Nu heb ik echter een enorme achterstand opgelopen en speel ik helemaal geen rol van betekenis in het klassement. Ik weet daarnaast al dat door omstandigheden de kans groot is dat ik aan het einde van het seizoen mogelijk races in Zolder en de finale in Assen zal moeten missen en dat dit slechts anders was geweest als ik de titel in zicht had gehad, maar dit is niet het geval. Nee, ik ben hier nu om het maximale uit mezelf te halen in Dijon. Een dagoverwinning zou natuurlijk heel gaaf zijn, maar nog meer zou ik weer even willen genieten van het knallen met de BMW alsof er niets anders bestaat. Het met een glijdend achterwiel de bocht uitkomen en de kraan zo ongenadig hard open draaien dat het gewoon werken is om te blijven zitten. Een voorwiel dat het luchtruim kiest, maximaal ankeren voor de bocht en met alles aan de grond erdoorheen. Heb dit jaar voor het eerst mijn elleboog aan de grond gereden (zonder te vallen dan hè) en zou het super vinden om dat als foto later aan de kleinkinderen te laten zien als het ooit zover mocht komen. Kijk eens, dat was opa. Uiteraard is de elleboog aan de grond geen doel op zich, maar deze sport is gewoon prachtig. De versnelling, de bochten, de vrijheid, heerlijk.

18DN2-89.JPG

Zowel mijn buren van thuis als wat vrienden en familie komen naar deze race in Frankrijk kijken en ik ga ze laten zien waarom ik deze sport zo mooi vind. Uiteraard weet iedereen dat ik daar honderduit over kan vertellen, maar nu ga ik het ook laten zien. Mijn PR is hier 1,5 seconde sneller dan de winnaar uit mijn klasse in race 1 en het is alleen mijn gevoel wat maakt dat het er nog niet uitkomt nu. Ik twijfel gewoon teveel aan de voorkant door de ongelukkige seizoenstart met verkeerde banden en vervolgens de valpartijen. En bij twijfel altijd gas, toch?

18DN2-1509.JPG

Die twijfel slaat na 1 ronde al toe. Mijn start is opnieuw niet onaardig, maar niet goed genoeg. Bij het opkomen van het rechte stuk voelt het alsof de motor voor wat grip verliest, terwijl ook de achterkant aan de grenzen van de grip lijkt te zitten. Toch pakken de rijders voor me al vele meters, terwijl juist mijn snelheid bocht uit voorheen tot mijn sterkere punten behoorde. Zit ik me dan toch gewoon aan te stellen? Voor mijn gevoel kan ik niet veel meer van mijn banden vragen, maar als de rest zo wegloopt door de hele (lange) bocht en op weg eruit, hou ik mezelf misschien voor de gek. Ik ga dit toch niet weer laten gebeuren? Zit ik nou aan de grenzen van de grip of stel ik me aan? Bij twijfel altijd gas dus ik draai het gas nog een fractie verder op, maar dit is precies voldoende om zo onderuit te glijden. Als ik de achterblijvers mag geloven, en zij zaten er met hun neus bovenop, glij ik met twee wielen bijna tegelijk weg en belandt ik met een noodgang in de grindbak. De laatste bocht op Dijon is een bocht waar je met 200+ uitkomt en het is opnieuw een hele hoge snelheidscrash die een einde maakt aan mijn tweede race op Dijon. Een ezel stoot zich niet voor de 2e keer aan een steen, maar ik stoot me wel voor de 2e keer aan de 2e race in Dijon. Op Dijon rij ik voortaan alleen nog maar de 1e race. Dit levert dan een podium op en dan ga ik zonder tweede race maar met een goed gevoel en zonder lege portemonnee naar huis. Ezel die ik er ben.

18DN2-5980.JPG

De motor heeft gelukkig alleen gegleden en komt er dus relatief goed vanaf. Relatief natuurlijk, want de schademeter loopt al snel weer op. De voor dit weekend nieuw gekochte uitlaat is bijvoorbeeld niet meer zo geschikt om door te verkopen en de nieuwe kuipset is ook weer rijp voor vervanging.

26/7: Snelst geklasseerde ONK ProCup 1000 coureur

Na de onfortuinlijke crash tijdens de kwalificaties voor de 501 van Assen op 14/7 wordt het nog een enorme spoedklus om de motor op tijd klaar te krijgen voor de race op Dijon. Aanvankelijk sprak ik met mijn vriendin af dat als ik nog een keer zo crash als met de 501, ik het dit jaar voor gezien zal moeten houden gezien de aanslag op het huishoudbudget van deze schitterende hobby. Omdat ik echter maximaal gemotiveerd om de best mogelijke prestatie neer te zetten en de successen van vorig jaar te herhalen (of zelfs te verbeteren), wil ik in ieder geval kijken hoever we kunnen komen met de wederopbouw. Het is inmiddels wel duidelijk dat het dit seizoen tot nu toe niet meezit. Met name door de verkeerde banden, en mijn onkunde om dat op te merken, bleven de tijden achter bij de verwachtingen. Helaas volgen daarna de crashes en is een gooi naar het kampioenschap niet realistisch meer.

20180724_104938.jpg

Om in nog geen twee weken de financiën en de spullen bij elkaar te krijgen om de fiets weer klaar te maken lukt dan ook alleen dankzij de hulp van sponsors Dalenburg Transport, Construction and Technical Services en Verhuurcentrum Binnenmaas. Ik ben echter niet alleen hen zeer dankbaar. Ook mijn zwager en zijn zoon schuiven alles aan de kant om in elk vrije uurtje door te kunnen sleutelen. Aangezien Akrapovic op deze korte termijn geen uitlaat kan leveren, besluiten we een volledig systeem van Arrow aan te schaffen met het idee deze na de races in Dijon weer te verkopen. Er gaan nieuwe wielen in, nieuwe voorvorkpoten, een volledig nieuwe kuipset en diverse andere onderdelen. Omdat er geen tijd meer is om de kuipset van een mooie set kleuren te voorzien rijden we in het kale ongespoten wit, zoals we de kuip van Alpha Racing binnenkrijgen. Wel wordt kuipruit (naast de helm) voorzien van de afkorting www.vcbbv.nl wat je rechtstreeks naar de website brengt van Verhuurcentrum Binnenmaas die zorgt dat ik al zoveel evenementen bereik met al mijn benodigdheden. De stickers van VROOAM prijken weer op achterbrug omdat we de motor al heel het jaar voorzien van hun olie speciaal geschikt voor racemotoren en de Ten Kate Shop siert de helm omdat dat dé zaak is om heen te gaan voor advies over (onder)kleding, pak, helm en laarzen. Uiteraard staat You Like racing zelf ook met de logo's op de onderkant van de kont om in ieder geval iedereen die ik inhaal te laten zien dat You Like racing een team blijft om rekening mee te houden!

20180726_093235.jpg

Aangezien ook diverse familieleden en buurtbewoners hun vakantie zullen combineren met een bezoek aan de races in Frankrijk laat ik me graag van mijn beste kant zien. Hoewel ze pas bij de tweede race op vrijdag aanwezig zullen zijn, wordt met de kwalificatie je startpositie voor beide races bepaald. Hoewel ik nog altijd bijna tweeënhalve seconde langzamer ben dan mijn PR hier en er door de hoge snelheid ook aardig geremd moet worden op Circuit Automobile de Dijon-Prenois, werpt mijn bekendheid met de baan hier zijn vruchten af. Door zo vloeiend mogelijk te rijden en niets te forceren met late remacties, blijkt een 1:26.2 al genoeg voor de voorlopige pole positie in mijn klasse en de 9e plek in het gecombineerde veld.

18DN2-0994.JPG

In de 2e kwalificatie is er weinig tijd om een snellere ronde neer te zetten, want vanwege een lang oliespoor op het rechte stuk wordt de sessie al snel met een rode vlag afgebroken en niet meer hervat. Het blijkt dat een onfortuinlijke rijder uit de SuperCup zijn blok heeft opgeblazen op het rechte stuk waardoor een andere pechvogel hard ten val komt. De rijder maakt het gelukkig goed, maar de schade(post) is aanzienlijk. Nou is het deelnemen aan racewedstrijden in beginsel voor eigen risico maar het hoeft soms niet eens aan jezelf te liggen dat het een heel duur spelletje kan worden. Doordat niemand zich echt heeft kunnen verbeteren, blijk ik met mijn tijd dus de snelst geklasseerde ProCup 1000 coureur te zijn!

18DN1-043.JPG

De eerste pole position van het seizoen is lekker, maar ook de negende plek tussen de SuperCuppers is niets om je voor te schamen en biedt een goede uitgangspositie voor de te rijden races. Leuk voor de statistieken natuurlijk, maar de praktijk is dat ik ondanks de voorband om mijn voorwiel weinig vertrouwen heb in de voorkant. Hard remmen is nu geen probleem meer, maar het duiken van de voorvork en het gevoel aan de voorkant laat te wensen over. Mogelijk dat de zware crash met de 501 nog wat schade heeft veroorzaakt die niet direct aan het licht is gekomen. Al was het alleen maar omdat je niet weet wat het crashen met mijn gevoel van hard gaan doet (ondanks mijn ruime ervaring met het vallen)…

18DN1-5318.JPG

Dat de rest achter me gekwalificeerd staat voelt dan ook alsof ik koning ben in het land der blinden. Toch lonkt weer dat eerste (echte) podium van 2018. Ik kijk met gemengde gevoelens uit naar de wedstrijd. Ik wil dolgraag presteren en we zitten maar met 4 man in een seconde en tot de volgende ProCupper zitten alweer een aantal SuperCuppers dus een podium lijkt haalbaar. Sta je ver naar voren, dan biedt het gecombineerde veld een buffer naar de volgende rijders. Zonder enige euforie over het feit dat ik de snelste geklasseerde ProCup coureur ben, kijk ik dan ook met vertrouwen uit naar de race. Het podium halen is de doelstelling.

18DN1-051.JPG

Normaal zou winnen mijn doel zijn, maar gezien de afgelopen wedstrijden en het slechte gevoel met de motor, zou ik met een podium al heel blij zijn. Je gaat vanzelf je eisen minder hoog stellen. Mijn start is prima, maar die van mijn directe concurrenten is beter. Ik rij behoudend mijn ronden op een derde plek van de ProCup. Op 10 seconden achter me bevindt zich een SuperCupper en voor me speelt zich de strijd af tussen de nummers 1 en 2 uit mijn klasse. Ik onderneem echter geen enkele poging om het gat te dichten. Ik rij zo soepel mogelijk mijn ronden alsof ik wil verzekeren dat ik mijn doel haal en niet meer dan dat. Als één les me bij is gebleven, is dat ik op Dijon vooral niet teveel moet willen. Met een podium zou ik het beste resultaat van het seizoen tot nu toe behalen. Ik blijf dan ook stoïcijns doorrijden op 95% van mijn kunnen en finish bekeken als derde.

18DN1-076.JPG

Na de race wordt ik door diverse rijders gefeliciteerd met mijn podium en het moordende tempo voor wat betreft onze klasse. Het podium wordt uiteraard gevierd met champagne zoals dat hoort, maar het voelt allemaal wat onbevredigend. Nouja, ik was de snelst geklasseerde ONK ProCup 1000 coureur en we hebben een beker. Morgen weer een nieuwe dag…

IMG-20180728-WA0006.jpg







14/7: Rien ne va plus

De 501 van Assen.

Dit jaarlijks terugkerende evenement is normaliter zo'n beetje het hoogtepunt van het You Like racing team-seizoen, waar het doel is om het elk jaar iets beter te doen, maar sowieso bij de beste helft te eindigen.

IMG-20170702-WA0006.jpg

In 2017 werden we 16e van meer dan 50 deelnemende teams. Het zou een hele kunst worden om dat nog te verbeteren, maar we zijn vol goede moed. We rijden de 501 kilometer met zijn tweeën en besluiten in elke kwalificatiesessie ieder een paar ronden te doen. Doordat de wissels niet allemaal even soepel verlopen, blijft dat ook maar bij een paar ronden. Het is echter voldoende om beiden een mooie progressie door te maken qua tijden. Leo zet de eerste sessie een lage 1:50 neer en als ik nog even de baan op mag, duik ik daar net onder met een hoge 1:49. Het zou een 15e plek op de start op de startgrid opleveren dus dit zou een mooie uitgangspositie zijn voor onze doelstelling om het resultaat van 2017 te verbeteren. In de 2e kwalificatie verbeteren we allebei de tijd uit de 1e kwalificatie met een seconde, maar blijkbaar raakt de rest van het veld ook op stoom dus we zakken naar een voorlopige P24. Drie keer is scheepsrecht, dus die laatste kwalificatie zal de definitieve startplek opleveren.

18AN2-3846.JPG

Aangezien de kwalificaties wat rommelig verlopen en ik de eerste twee kwalificaties een fractie sneller ben, besluiten we in goed overleg dat Leo na een paar ronden al binnen zal komen, zodat ik alles uit de laatste kwalificatie kan halen. Alles voelt goed en ik heb dit seizoen al een 1:46.8 neergezet met de juiste banden. Zowel de baan als ik zijn inmiddels lekker opgewarmd dus de omstandigheden zijn ideaal voor een snelle tijd. Straks in de race zal het vooral om de constante gaan en draaien we lange sessies dus als ik nog een keer een snelle ronde neer wil zetten, is dit het moment. Ik moet eigenlijk nog tanken, maar omdat we elke sessie maar een paar rondjes reden, ga ik ervanuit dat er nog genoeg inzit. Heel even zit ik in de drukte, maar daarna kan het gas erop en zie ik de eerste snelle tijd verschijnen: 1:47.3. Heerlijk!

IMG-20180714-WA0053.jpg

Deze tijd zet ik zonder al te veel moeite op de klok dus ik raak direct enthousiast over de mogelijkheid dat ik mijn PR van 1:46.5 eindelijk ga verbeteren. In de volgende ronde rij ik de eerste helft van de baan als op rails en de laptimer geeft aan dat dit zomaar een 1:45.9 zou kunnen worden. Aangezien ik tussen de sessies door net met een medecoureur en vriend heb besproken dat ik juist in het laatste deel van de baan veel laat liggen, en ik dat nu niet ga doen, ben ik ervan overtuigd dat ik een 1:45 laag neer ga zetten. Bij het uitkomen van Mandeveen-Duikersloot houdt de motor echter enorm in. Shit, toch de benzine. Nouja, geen probleem, even de pitstraat in, een paar liter erbij, en het gaat me alsnog lukken. Als ik stop bij onze pitbox merken mijn neef en onze monteur dat ik overloop van enthousiasme. Ze zijn zelf ook blij omdat mijn ronde daarvoor goed lijkt voor een 15e plaats op de startgrid, maar proberen me wel tot rust te manen. De race wordt niet gewonnen in de kwalificatie en we lijken er prima voor te staan. Kom op jongens een paar liter benzine erbij, dit wordt een 45 laag!

IMG-20180714-WA0058.jpg

Als ik de pitstraat uitrij om de baan op te gaan, word ik tegengehouden door de baancommissarissen. Het blijkt Code 60 te zijn. “Laat dan maar zitten”, zeg ik en ik begin te steken om met de motor weer om te keren. Vanwege de beperkte stuuruitslag heeft de motor een flinke draaicirkel en op de baan is omkeren uiteraard uit den boze. De baancommissarissen geven aan dat het echt niet lang meer kan duren en dat ze zo weer groen zullen zwaaien op de baanposten. Uiteraard is elke beslissing op zo’n moment volledig je eigen verantwoordelijkheid, maar ik begin toch te twijfelen. Je weet wel, zoals je bij meerkeuzevragen op een toets of examen bij twijfel het beste kan doen wat het eerste in je opkomt. Dat deed ik dus niet…

——————————Wat is Code 60?————————————————————

Met deze paarse vlaggen met ‘60’ erop, wordt aangegeven dat niet harder dan 60 kilometer per uur mag worden gereden. Het is om een situatie op de baan op te kunnen lossen zonder iedereen naar binnen te hoeven halen met een rode vlag. Met een gele vlag kun je op de plaats van het ongeval aangeven dat het tempo gematigd moet worden en niet mag worden ingehaald. Op de eerstvolgende baanpost waar met de groene vlag wordt gezwaaid mag men dan weer op het gas. Is de situatie ernstiger dan wordt normaliter niet met geel, maar met rood gezwaaid en moet iedereen het tempo de rest van de ronde matigen en verplicht de baan via de pitstraat verlaten. Omdat dit bij een endurance race een onwenselijke situatie kan zijn, wordt gebruik gemaakt van de omstreden ‘code 60’-vlag. Omstreden omdat een belangrijk nadeel van 60 rijden is dat de banden afkoelen en dit zorgt ook dat de grip van de banden sterk afneemt. In de praktijk betekent dat dat wanneer de groene vlag wordt getoond en de coureurs weer op het gas mogen, vaak 1 of meerdere crashes volgen. Het is namelijk voor veel coureurs lastig om de balans te vinden tussen zo snel mogelijk naar voren gaan en het rustig opbouwen omdat de grip mogelijk geminimaliseerd is.

——————————Een gewaarschuwd mens telt voor twee—————————

Ik kan het mooi vertellen, maar ik ben niet anders. Zoals ik zelf ook al mijn geld verloor in Las Vegas ondanks dat ik als Croupier als geen ander wist dat er theoretisch maar 1 winnaar is en dat is het casino.

Bij twijfel altijd gas. Nou dat valt tegen uiteraard. Ik rij de baan op. 60 door de Haarbocht, 60 door Madijk, Ossenbroeken, 60 door Strubben en met 60 de Veenslang op. Aangezien ik ook in de pitstraat stil heb gestaan voor het erbij gooien van die paar liter benzine voor die ene snelle ronde en kort overleg met de baancommissarissen, zullen mijn banden flink afgekoeld zijn. Maar dan krijgen we toch groen. Ik stuur de motor door de Ruskenhoek, rechtsaf, linksaf, gas open naar Stekkenwal toe, rustig doorheen sturen, weer op het gas naar De Bult en daar flink in de remmen. Met name door hard acceleren en hard remmen krijg je de temperatuur weer terug in de banden. Hetzelfde trucje nog een keer richting Mandeveen-Duikersloot.

18AN2-3802.JPG

Uiteraard ontstaat er ook wrijving in de bochten, maar daar is het dan nog te vroeg voor. Toch wil ik niet te langzaam over start-finish komen, want dat moet mijn snelle ronde gaan worden. De kraan gaat vol open, Meeuwenmeer, Hogeheide en dan de Ramshoek een snelle linker waar ik zojuist de tip heb gekregen om daar veel meer snelheid mee doorheen te nemen. Een keertje terugschakelen, omgooien, maar dan zonder waarschuwing, voorwiel weg. Geen houden meer aan. De motor glijdt in volle vaart richting de grindbak en ik glij op billen, rug en elleboog erachteraan. Door de hoge snelheid en de enorme wrijving ga ik dwars door het pak heen. Voor de 2e keer een crash waarbij het pak linea recta de vuilnisbak in kan. Zodra de motor bij de grindbak ingaat begint hij te tollen en begint het schadebedrag flink op te lopen. Stom, stom, stom. Als ik eindelijk weer sta, zeg ik direct tegen de aangesnelde baancommissarissen hoe dom ik ben geweest en hoe dit helemaal mijn fout is. Ik heb gegokt en verloren. Rien ne va plus.

IMG-20180714-WA0049.jpg

Ook de dokter krijgt het hele verhaal nog eens te horen. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn? Gelukkig ben ik zelf nog in redelijke goede doen. Mijn pak kan in de prullenbak, maar ik heb een tweede bij en we hebben ook een tweede motor, want het is immers een teamwedstrijd, dus het is nog niet over. Je hebt flink verloren, maar je hebt nog geld in je zak en het is wel laat, maar het casino is nog niet dicht. Terug in de pitbox besluit ik samen met Leo om de wedstrijd dan maar volledig op zijn motor te rijden. Bij de keuze voor een nieuwe Superbike heb ik nog getwijfeld aan de Kawasaki ZX10R dus nu weten we gelijk of ik voor mezelf de juiste keuze heb gemaakt. Ondanks dat ik de snelste tijd in de kwalificatie heb neergezet en ik dus volgens vast You Like endurance stramien zou mogen starten, rijdt Leo in goed overleg de eerste stint. Er is onderweg het nodige oponthoud, maar omdat hij daartussenin de nodige 51-ers rijdt, verliezen we niet al te veel plaatsen. Maar dan is het mijn beurt, uw inzetten alstublieft…

Het verschil met de BMW kan niet groter zijn. De Kawasaki voelt een stuk sterker, maar ook groter. Ik moet mijn best doen om een goede zithouding te vinden op de motor (nog los van de beursheid van mijn eigen lichaam door de crash) en ook mijn sterke punt van snel op het gas bochtuit komt ongeloofwaardig over. De Kawasaki heeft 17 pk meer aan het achterwiel, maar het voelt eerder alsof ik er 17 minder gebruik dan bij mijn eigen BMW. Bij het dichtdraaien van het gas voor een bocht en het weer opendraaien vanaf de apex, stoei ik met de vrije slag van het gashendel, waardoor ik een aan-uit-effect creëer, dat naar alle waarschijnlijkheid enkel ontstaat door mijn eigen onkunde of in ieder geval mijn onbekendheid met de motor. Het is net alsof ik weer met mijn eerste circuitdagen bezig ben. Door het zoeken naar een fijne zithouding en het feit dat alle instrumenten een beetje aandacht van me nodig hebben, is het rijden van strakke lijnen ook niet langer een automatisme. Hoewel het langzaam beter gaat, rij ik mijn eerste stint niet sneller dan 1:56/1:57. Het mooie van het slecht doen, is wel dat het veel ruimte schept voor verbetering. Mijn eerste indruk is dat ik blij ben dat ik vorig jaar voor de BMW S1000RR ben gegaan, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik ook daar aan moest wennen. Ik neem me dan ook voor om de volgende stint rond de 1:54 te zitten en dan in de afsluitende stint aan de 1:52/1:53 met in ieder geval een 1:51. Als ik met een oude Gixxer van 2006 of R1 van 2004 1:51 kan rijden op Assen, moet dat met deze moderne prachtfiets toch zeker ook kunnen.

18AN2-8341.JPG

Dat het zeker mogelijk is, laat Leo in zijn 2e stint zien als hij in 14 ronden tienmaal 1:53 op de klok zet en de overige ronden net zo vaak sneller als langzamer is. Toch heb ik het gevoel dat ook hij nog moet wennen aan het brute geweld van de ZX10R. Maar of nog niet kan lezen en schrijven met de Kawasaki of dat mijn recente crash toch in zijn achterhoofd zit, zijn motor is nu de laatste troef om te kunnen finishen. En hoewel Leo eens te meer weer bewijst een constante factor te zijn, is er een andere coureur die daar anders tegenaan kijkt. Bij het insturen van de bocht duikt hij bij Leo onderdoor. Of de ruimte er was of niet, met de inhaalactie hoeft in beginsel nog niks mis te zijn. Om een nooit opgehelderde reden zet de coureur de motor weer rechtop als hij zich aan de binnenkant van de bocht bevindt waarin Leo ook al plat ligt om de bocht door te komen. Als de andere rijder zijn hellingshoek had behouden en de bocht gewoon had afgemaakt, hadden beide rijders de bocht ongeschonden doorgekomen en had Leo had nakijken gehad. Nu raken de rijders elkaar en Leo komt ten val. We hebben de beelden teruggezien en Leo had eigenlijk geen kans. Niets ging meer. Vrij vertaald naar het Frans als ‘rien ne va plus’. Het betekent een vroegtijdig einde van de 501 van het You Like racing team. Tja, als je eenmaal hebt ingezet dan is het afwachten of er nog wat te winnen valt. Deelname aan het spel betekent dat je het niet meer helemaal zelf in handen hebt.

Roulette.png

Rien ne va plus.

24/6: Wiener Schnitzel, Pommes und Spargel

Het You Like Racing Team gaat er prat op dat ook voor de innerlijke mens wordt gezorgd. Zo wordt het nieuwe seizoen altijd voorbesproken tijdens het jaarlijkse Sushi-avondje bij zaken waar de op de menukaart weergegeven sushi wél gewoon beschikbaar is (zie ontstaan You Like Racing) en steken we gedurende het seizoen bij de leden thuis regelmatig de BBQ aan.

Ook bij trainingen en wedstrijden in binnen- en buitenland zoeken we graag de lokale toppers op (Het Zwaard in Jerez, Monster Sushi in Barcelona, etc.) en gaat de BBQ mee, zodat we ook op de paddock van goed eten kunnen genieten als het weer het ook maar enigszins toelaat. De motorsport is intensiever dan men soms zou vermoeden en het is dus belangrijk om goed te eten en te drinken voor, tijdens en na een evenement. Met name tijdens de lange Endurance races van 4 tot 8 uur met 2 of 3 rijders verbruiken we flink wat calorieën. Na zo'n race ben ik vaak een paar kilo kwijt…en er hoeft volgens mij niks af.

IMG-20180623-WA0021.jpg

Op 24 juni staat zo'n 6 uursrace op het programma en wel op de Nürburgring in Duitsland. Aan de Ring zelf zitten diverse eetgelegenheden en aangezien we laat in de middag aankomen en veel tijd kwijt zijn aan de inschrijving en keuring besluiten we ons bij 1 van deze gelegenheden Wiener Schnitzel, Pommes und Spargel te laten serveren.

IMG-20180623-WA0019.jpeg

Duitsland speelt die dag tegen Zweden tijdens het WK voetbal en het is afgeladen vol. De gemoederen laaien hoog op als ze met 0-1 achter komen te staan in de eerste helft, maar uiteindelijk toch aan het begin van de tweede helft weer gelijk komen. Bij spannende motorraces zit ik meestal op het puntje van mijn stoel en spring op bij elke actie, maar tijdens deze pot zit ik stil, trek ik langzaam wit weg en keert mijn maag zich regelmatig om. En niet omdat ik zo'n afkeer heb van voetbal of van de spelende teams. Okay, als het niet werd uitgezonden tijdens deze Wiener Schnitzel, Pommes und Spargel had ik waarschijnlijk niet gekeken, maar Nederland doet niet mee dit WK en voor de neutrale kijker is het nog best een spannende pot. Het is echter niet de spanning van de wedstrijd of de kwaliteit van de maaltijd wat maakt dat mijn lijf protesteert. Op de heenweg in de bus voelde ik me al niet goed en dat gevoel wordt met elke hap Wiener Schnitzel, Pommes und Spargel en elke minuut Duitsland - Zweden, erger. Gezien de gezamenlijke prestatie bij een Endurance race wil ik echter niet afhaken. Ik besluit de maaltijd te laten staan, de voetbalwedstrijd te laten voor wat het is en vroegtijdig mijn bed op te zoeken. Hopelijk kan ik later net als de Duitsers op het moment suprême zeggen: “It's gonna be alright". Naar ik later begreep scoorden de Duitsers namelijk in de laatste minuten van de blessuretijd de 2-1, terwijl ik zwetend als een malle op het toilet zat.

IMG-20180624-WA0010.jpg

De volgende morgen voel ik me zo slap als een vaatdoek. Mijn reserves zijn door een nachtje flink ziek zijn al aardig aangesproken en de wedstrijd moet nog beginnen, maar de motoren zijn er klaar voor. 1x eerder reed ik op deze baan gereden en mijn snelste tijd was toen een 2.09.996 volgens mijn laptimer, maar volgens de officiële tijdwaarneming was het destijds een 2.10:134. Meestal komen de officiële tijden wel aardig overeen met mijn eigen AIM Solo DL (GPS-waarneming en voorgeprogrammeerde banen inclusief start-finish), maar af en toe zit hij er enkele tienden van seconden naast. Omdat ik het zowel naar boven als naar beneden meemaak, is het altijd even spannend om de officiële tijdlijst op te halen, aangezien die tellen voor het noteren van een kwalificatietijd en eventueel PR. Ik had me voorgenomen deze tijd flink te gaan verbeteren richting de 2:06. Dit zou niet makkelijk worden, aangezien het pas mijn 2e keer op deze baan is en het slechts 10% langzamer zou zijn dan de snelste rijder in het WK Superbike, maar desondanks realistisch (dacht ik) omdat het WK hier voor het laatst in 2013 reed. Direct in de kwalificatie merk ik echter al dat het een hele opgave wordt om überhaupt mijn tijden van vorig jaar te evenaren.

36625067_1909129119385771_659523615921799168_o.jpg

Tijdens de Endurance race hanteren we binnen You Like Racing dat diegene die de snelste ronde zet in de kwalificatie ook de (Le Mans) start mag doen. We hebben voor deze 6 uursrace gelukkig wel onze reserve rijder ingeschakeld en deze is zeer gemotiveerd om de Top 10 te behalen. Ik breek de kwalificatie vroegtijdig af om krachten te sparen en rij daarmee de 3e tijd binnen ons team. We mogen starten vanaf de 26e plek en ik heb zelf het idee dat het uitrijden van mijn stints (om mijn teamgenoten de nodige rust te geven), mijn maximale bijdrage kan zijn. In de praktijk lukt dat verbazingwekkend goed. In zijn stints rijgt onze gastrijder de 2:09's en 2:10's aan elkaar en baant zich een weg door het veld naar voren.

36656364_1910041992627817_3630057322937581568_o.jpg

Ik rij met pijn en moeite een enkele 2:10. Gedurende zijn stints pakt Leo nog een aantal plaatsen extra en ons team bevindt zich inmiddels op de 11e plaats, maar in zijn laatste stint lijkt hij in te zakken. Omdat onze gastrijder zijn doel juist in beeld zag komen, stelt hij direct voor om Leo eruit te halen als zijn rondetijden een paar seconden per ronde zakken. Ik sputter tegen omdat dat zou betekenen dat ik de baan op zou moeten en ik sta nog net niet te trillen op mijn benen. Met tegenzin drink ik nog een extra sportdrankje en eet een energiereep en stel voor om nog een paar ronden te wachten. De ronde daarna krijg ik bijna direct spijt van mijn getreuzel als er zelfs na twee en een halve minuut geen doorkomst is van onze teamgenoot.

IMG-20180624-WA0019.jpg

Hebben we te lang gewacht en kost dit ons een mooi eindresultaat? Uiteindelijk komt Leo met 2:48 door met zijn duim omhoog. Achteraf horen wij dat het een ambulance in de baan was en een grindbakbezoek wat vertraging heeft opgeleverd, maar zijn tijden duiken weer omlaag en hij is vastberaden zijn sessie uit te rijden. Ik veeg het zweet van mijn hoofd en hoop stiekem zelfs dat hij nog wat extra rondjes rijdt.

36029247_1901749620123721_8011906472986279936_o.jpg

Leo rijdt gelukkig zijn sessie uit en plakt er een extra rondje aan vast. Als ik na zijn stint de baan opga liggen we 14e van onze klasse en 19e op het hele veld van 54 teams. Ik doe nog 10 rondjes mijn uiterste best, maar zie dan tot mijn schrik een 2:16 verschijnen op mijn laptimer. Okay, ik ondervond last van een hoop verkeer, maar ik word toch 3x ingehaald in die ronde. Ik weet dat we beter gaan finishen dan onze startpositie dankzij mijn teamgenoten, maar ik besluit toch ook nog een keer op te gaan bouwen en voor het maximale resultaat te gaan. Dit is de laatste stint, daarna zit het erop. Mijn rondetijd direct daarna is een 2:13. Ik knijp met mijn ogen om de zweetdruppels die erin lopen weg te krijgen. Er volgt een 2:10 laag. Zou het me toch lukken om die 2:09 in ieder geval officieel nog op de klok te krijgen? In de ronde daarna volgt nog een 2:10, maar dan hoog. Ai. Nog een ronde dan. Tussentijds zie je wel een voorspellende eindtijd op de laptimer verschijnen, maar die zit vooral in het eerste deel van de baan continu boven de 2:11 dus het blijft telkens een verrassing. Vlak voor start-finish heb je een krappe rechterbocht, voorafgegaan door een chicane en een heel snel stuk. Zoals altijd, lijk ik daar mijn tijd te pakken. Als ik de start-finish passeer staat er 2:09 op de klok, maar wel 2:09.9. Die ken ik al. En dan telt hij straks weer niet. Het zal nog een keer moeten dus. Ik probeer alle bochten zo soepel en foutloos mogelijk te doen. Mijn energiepeil is laag, maar het feit dat ik in voorgaande ronden nog mensen inhaal, houdt de motivatie op peil. De ronde daarna staat hij er weer op, 2:09.7 deze keer. Ik weet niet of het genoeg is, maar meer zit er niet in. De laatste ronden rij ik uit met 2 lage 2:11 en een 2:12. Moegestreden en slap, maar ik moet er niet aan denken om iets te eten of te drinken. Toch kan ik een grijns niet onderdrukken als blijkt dat beide 2:09's ook als zodanig zijn vastgelegd door de tijdwaarneming.

37656111_1926496984315651_5123783889776541696_o.jpg

Uiteindelijk blijken we als 11e van de 34 teams in onze klasse te zijn geëindigd en als 16e overall. Als ik nadenk over dit resultaat, bedenk ik me dat we dit met name te danken hebben aan de constante prestaties van mijn mederijders en het goede teamwork. Waarschijnlijk was voor hen de basis voor deze topprestatie de avond daarvoor al gelegd…met Wiener Schnitzel, Pommes und Spargel…und Käse.

IMG-20180624-WA0009.jpg