17/8 & 18/8: In het verleden behaalde resultaten...

17 en 18 augustus 2018 stond Oschersleben op het programma. In het verleden heb ik ruimschoots bewezen dat deze baan me ligt. Met anderhalve arm* reed ik in 2017 tegen alle adviezen in naar het podium, maar deze keer bewijs ik vooral dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie zijn voor de toekomst. Ik probeer zelf iedere keer weer sneller te zijn, maar de rest van het veld staat natuurlijk ook niet stil. Dit seizoen zitten er weer nieuwe rijders in deze klasse die snel blijken te zijn, rijders die progressie hebben geboekt en wiens leercurve er mogelijk beter uitziet dan die van mezelf en je hebt ook gewoon gevallen waarin het allemaal even niet wil. Natuurlijk, ik had een paar flinke crashes achter de rug en er waren de nodige twijfels over de vering en geometrie in vergelijking met voor die crashes (er zijn diverse onderdelen vernieuwd en de hele fiets is opnieuw opgebouwd, maar mogelijk hebben we dingen over het hoofd gezien). Oschersleben is echter een baantje waar ik het rijden niet omschrijf als ‘kogelen', maar meer als ‘gooien en smijten’. Prachtig.

18OL1-4176.JPG

Nouja normaal dan. Het is een relatief korte baan waar de snelheid niet heel hoog ligt en er veel gestuurd moet worden. Met name met een Superbike is de baan een stuk arbeidsintensiever dan bijvoorbeeld een Assen of een Dijon. Nadat ik er in 2014 voor het eerst rij en direct een 3e plaats behaal, volgen 5 eerste plaatsen in zowel Sport- als ProCup. Het verhaal van vorig jaar is bekend met een 3e plek uit 2 wedstrijden. De teller staat dan ook op 7 bekers uit 8 wedstrijden. De nummers 9 en 10 worden echter zo'n drama dat ik besluit op Facebook een komisch bedoelde vergelijking te maken met onze kat die een week kwijt was. Waar was Wouter van Heyningen? Ik herkende zowel mezelf als de fiets niet terug en had het gevoel elke bocht waar ik indook, de voorkant te verliezen. Mogelijk zit het niet helemaal goed in de fiets, maar ik weet zeker dat ook bij mezelf het gevoel even niet helemaal lekker zit. Ik word met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik word 17e in race 1 en 12e in race 2 en stel vast dat het verleden er niet toe doet. Je bent zo snel als je laatste wedstrijd. Gelukkig is het niet mijn laatste…

Voor wie de column gemist heeft: https://www.facebook.com/wouter.heyningen.9/posts/10160627799015368?__tn__=K-R

Geschreven met een knipoog en in 3e persoon om de vermissing kracht bij te zetten.

* Die anderhalve arm is ook maar spreekwoordelijk. Ik spreek nog altijd vol respect en ontzag over de coureur met maar één arm die me voorbij kwam zetten op Spa-Francorchamps…

Share