Portimão - Portugal
Dit is niet mijn favoriete circuit, maar wel één met veel hoogteverschil, afwisselende bochten en een aantal snelle stukken, waardoor het als goede training kan dienen voor de aanvang van het seizoen. Mijn snelste rondetijd van 1:59.159 alhier dateert nog van een jaar of 6 geleden, dus de verwachtingen zijn hooggespannen om dit te gaan verbeteren.
Helaas blijken de weerberichten in de aanloop van het raceweekend steeds slechter te worden en op het laatste moment besluiten we dan ook contact op te nemen met de vliegtuigmaatschappij om te vragen of er regenbanden mee kunnen worden genomen op de vlucht. Ons motoren zijn immers een paar weken daarvoor al op transport gezet in volledige droogweeg-settings aangezien we naar het zuiden van Portugal gaan. Daar heb je in de regen weinig aan. Het blijkt gelukkig mogelijk om 5 banden mee te nemen voor 40 euro. Dat is interessant. Dat is goedkoper dan de banden meegeven op het transport met de organisatie waarmee we gaan trainen op Portimão. Uiteraard betaal je dan ook nog voor het gemak, maar het is iets om te onthouden.
Nu het ernaar uitziet dat we de meegegeven slicks weinig zullen gaan gebruiken, maken we last minute nog gebruik van een voorjaarsaanbieding om twee setjes regenbanden te kopen. We rijden altijd met Pirelli en willen dit graag zo houden, maar aangezien de regenbanden die we van Pirelli hebben liggen niet heel recent meer zijn, en we ook de kosten in de gaten moeten houden, besluiten we voor deze training maar even van deze aanbieding gebruik te maken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in de regen ook (nog) niet echt het maximale, althans voor mezelf, eruit haal, waardoor het merk regenband minder van belang is. Dit zou uiteraard anders zijn als je met een eventuele sponsor afspraken hebt gemaakt over het merk banden waar je heel het seizoen mee zal rijden, maar wij rijden gewoon met het fijnste merk band (Pirelli) en bekostigen dat tot nu toe zelf.
Interessant is onze actie ook voor de dames bij de incheckbalie op de luchthaven want dit hadden ze nog nooit meegemaakt. De vijf banden worden afgegeven bij de 'odd sized bagage' en we kunnen gaan. Ondanks de slechte weersverwachting blijft mijn enthousiasme om weer te mogen kogelen op een circuit onverminderd groot. De mensen waar ik naast zit in het vliegtuig krijgen dan ook al snel alles te horen over onze schitterende sport. Of het nu gaat regenen maakt ons ook eigenlijk niet meer uit nu we regenbanden bij ons hebben.
Op Portimão blijken de banden meer dan nodig. Het komt met bakken uit de hemel en de organisatie verplicht de deelnemers dan ook om met regenbanden de baan op te gaan. Elke deelnemer wordt tegengehouden voor het betreden van de baan en motoren waarbij geen regenbanden zijn gemonteerd worden resoluut geweigerd. Het maakt dat we de baan zo ongeveer voor onszelf hebben.
Omdat we afspreken in het nat maximaal 20 seconden langzamer te mogen zijn dan met droog weer, is de eerste richttijd 2:19. We komen als snel in de buurt met 2:20/2:21 constant, maar het regent zo hard dat in de bochten sprake is van aquaplanning. Zelfs op het hoger gelegen rechte stuk is het voor de voor- en achterband constant zoeken naar grip, maar in de lager gelegen bochten zijn de plassen op de ideale lijn zo groot dat je er omheen moet rijden. Dit maakt de rondetijden zelfs onder natte omstandigheden niet meer representatief.
We besluiten dan ook na enkele natte sessies om de handdoek in de ring te gooien. Op het moment dat ik als een verzopen kat in de pitbox sta, komen de mensen uit het vliegtuig binnen lopen. Na mijn enthousiaste verhalen willen ze het spektakel met eigen ogen aanschouwen. Omdat we uiteraard alles voor de fans doen, hijs ik me weer in mijn regenpak en ga de baan weer op. De onderstaande beelden geven een goed beeld van de rijomstandigheden.
De tweede dag zou het volgens de weersberichten droger zijn, maar in de ochtend blijkt maar weer eens de grilligheid van het weer. Voor ons hotel staan nog diepe plassen en de boompjes geven duidelijk blijk van de harde wind. We nemen uitgebreid de tijd voor het ontbijt en na een paar sterke verhalen begeven we ons naar de baan. De omstandigheden op het circuit zijn zo mogelijk nog verraderlijker. Het rechte stuk droogt zo hard op dat je je regenbanden erop stuk rijdt en in de bochten liggen nog steeds de plassen van gisteren. Er gaan meer mensen de baan op en het aantal crashes is navenant. Na een paar sessies waarin de baan verraderlijk glad blijkt op veel plekken en de tijden niet zijn om over naar huis te schrijven, besluiten we ook daadwerkelijk om de boel in te pakken en naar huis te gaan. De voorjaarstraining van 2018 was geen succes...wel schadevrij en dat is wel nieuw.